Verliefd op Jerseykoeien
Steffie had een financiële job, maar na verloop van tijd begon de landbouwmicrobe toch te kriebelen. “We hebben een aantal jaren gezocht naar een bedrijf om over te nemen”, vertelt Steffie. “Het is heel moeilijk om niet op je ouderlijke bedrijf te beginnen, maar we zochten wel bewust in de regio van mijn ouders, zodat we toch een beetje kunnen samenwerken.”
Zo kwamen ze terecht op de huidige locatie. “Dat het een leegstaand bedrijf was, speelde in ons voordeel, want ik had grote interesse in Jerseykoeien en we moesten toch een kudde kopen”, pikt Bruno in. “Tijdens mijn stage in Australië ben ik verliefd geworden op Jerseykoeien. Het zijn heel aangename dieren om mee samen te werken: gemakkelijk in de omgang, sterk, gezond… Ze zijn meer gefokt op gezondheid dan op hoge melkgift. Rekening houdend met het areaal land dat we ter beschikking hebben, is hun kleine gestalte ook een voordeel. Een volwassen Jerseykoe weegt ongeveer 400 à 450 kilo, terwijl een Holstein 600 à 700 kilo weegt. Wij hebben dus veel minder voeder nodig. En hoe minder de koe eet, hoe minder er achteraan uitkomt. Aangezien voeder en mest de twee grootste kosten zijn op een bedrijf, is de Jerseykoe efficiënter in de hele cyclus van ons bedrijf.”
Jersey is een runderras dat is ontstaan op het Britse Kanaaleiland Jersey. Door een importverbod kon het ras zich op het eiland ontwikkelen zonder infok van andere rassen. Later werden dieren geëxporteerd naar onder andere het vasteland van Engeland, Denemarken, Australië en Nieuw-Zeeland. Het is het meest verspreide melkras ter wereld, maar in België veel zeldzamer dan de Holstein. Bruno en Steffie haalden hun kudde in Denemarken. Momenteel hebben ze zo’n 200 koeien, waarvan honderdtwintig melkgevende dieren en de rest jongvee.
De Jerseys staan bekend om hun bijzonder vet- en eiwitrijke melk. “In een standaard Holsteinbedrijf zit er ongeveer 4,3 % vet en 3,5 % eiwit in de melk. Wij bereiken gemiddeld 6,3 % vet en 4,4 % eiwit. De gehalten zijn heel hoog, waardoor we letterlijk vollere melk produceren. Van een brik volle melk uit de supermarkt zijn de gehalten slechts de helft van onze melk. Als je onze melk een dag laat staan in de fles, komt er een velletje van een centimeter op, in plaats van een velletje van 2 mm. Het is dus heel gezonde melk, zeker als je ze rauw koopt op het bedrijf. Na het melken van de koe gebeurt er geen behandeling meer.” “Beter kan je melk niet hebben. Onze kinderen Morris (5) en Norah (3) drinken ze zo uit de fles”, vervolgt Steffie, die intussen ook haar hart heeft verloren aan de dieren. “Je hoeft niet thuis te zijn in de sector om te zien dat het eens iets anders is. Veel fietsers die vertrekken in De Haan passeren ons bedrijf. Velen stoppen bij onze koeien om een foto te maken. Dat is echt tof om te zien.”
“Jerseykoeien zijn dan ook erg nieuwsgierig. Als mensen aan de draad van de weide staan, komen steevast enkele koeien kijken”, lacht Bruno. “Onze dieren zullen er geen halfuur staan, maar ze moeten het toch eens inspecteren. Dat is gewoon de aard van het beestje. Het is leuk dat onze koeien bereikbaar zijn voor onze klanten en passanten.”
Alles zelfgemaakt
Van zo’n lekkere melk vallen uiteraard heerlijke zuivelproducten te maken. Dat doet Steffie eigenhandig op het bedrijf. “In onze zoektocht speelden we al met het idee om ook aan landbouwverbreding te doen. Net daarom hebben we dit bedrijf gekocht: het heeft een geschikte ligging en voldoende ruimte. We hebben een heel mooi product. Onze melk is van topkwaliteit en je kunt er heel lekkere voeding mee maken. Daarop proberen we dan ook in te zetten. Ook financieel heeft dat voordelen: als melkveehouder ben je afhankelijk van de melkprijs. Die wordt bepaald door de fabrikant. Je hebt er dus geen controle over. Dankzij onze eigen verwerking creëren we wat extra inkomsten.”
De voorgangers van Steffie en Bruno hadden al een melkautomaat. “Die was al bekend in de streek, dus hebben we hem heel snel teruggezet”, gaat Steffie verder. “En we hebben onze eigen grote zuivelkeuken, volledig ingericht volgens de wetgeving. Ik schoolde me ook bij tot ambachtelijk ijsbereider in Brugge. Ondertussen maken we naast ijs ook yoghurt en vla. Ook die verkopen we in onze automatenwinkel. Ieder jaar investeren we in iets nieuws. Het jaar na de melkautomaat kwam de ijsautomaat. Daarna kwamen de yoghurt en de vla. Daarin zitten ook eitjes van een collega-landbouwer.”
In De Haan wordt er goed samengewerkt tussen handelaars. “Restaurants en tearooms in de buurt scheppen ons ijs. Onze yoghurt wordt verkocht bij lokale bakkers en winkels. Als iemand ontbijtpakketten verkoopt, zit onze yoghurt er vaak in. Het idee van de korte keten is daarbij belangrijk. We werken heel graag lokaal en zijn trots dat onze producten bij onze buren te koop zijn. Ze hoeven niet in Antwerpen verkocht te worden, want daar zijn ook goede landbouwers die lokaal produceren.”
In de lente en de zomer kan het behoorlijk druk zijn aan de automaten van de Jerseyhoeve. “We merken dat we daar veel feedback krijgen. Het is altijd gezellig om een praatje te slaan met de mensen die langskomen. Het voordeel van automaten is dat klanten er altijd terechtkunnen, als je om 22 uur nog een goestje hebt bijvoorbeeld. En dat gebeurt regelmatig. Dan gaan we ’s avonds langs en zien we dat er nog iemand van een ijsje geniet op een van onze zitbanken.”
“We breiden geleidelijk uit, want in een drukke zomer kan de ijsautomaat niet snel genoeg volgen. Ook het assortiment yoghurts willen we nog wat uitbreiden. En van boerenvla hebben we nu maar één smaak, omdat we niet nog meer in de automaat kunnen steken. Recent beslisten we bijvoorbeeld om een tweede automaat bij te plaatsen.”
Duurzaam én diervriendelijk
In de zuivelproducten gebruikt Steffie geen bewaarmiddelen, en dat appreciëren de klanten van de Jerseyhoeve. “We merken ook dat klanten willen weten wat er in de melk zit en wat de koeien te eten krijgen. Het grootste deel van het voeder van de koeien telen we zelf”, vertelt Bruno. “Wij telen gras, maïs en gerst. De gerst pletten we zelf en voegen we toe aan het voeder. De voederbieten worden in een soort lasagnesysteem in de maïssilo toegevoegd, zodat de samenstelling van het voer nog beter is. We geven daar ook uitleg over op onze Facebookpagina. Dat appreciëren de mensen wel.”
Duurzaamheid en dierenwelzijn dragen Steffie en Bruno hoog in het vaandel. “De keuze voor Jerseykoeien toont op zich al aan dat we daarmee bezig zijn. We willen niet noodzakelijk zoveel mogelijk liter melk uit de koe krijgen. Uiteraard is een goede productie belangrijk, maar we willen vooral dat de dieren gezond zijn. We zijn trots als we onze kudde buiten laten. Likblokken zorgen hangen automatisch roterende borstels in hun stal waaronder ze zich volledig kunnen laten uitborstelen. Dat vinden ze zalig. De ligplekken onderhouden we goed, zodat de dieren droog en proper liggen. Er is altijd vers voer en op iedere hoek van de wei is er een waterbak. Dat hoort er gewoon bij als je boert. Ik denk dat er geen enkele boer is die daar niet op inzet.”
“Een gelukkige koe heeft minder gezondheidsproblemen en zal productiever zijn”, vult Bruno aan. “Een koe die haar natuurlijk gedrag kan tonen, zal zich automatisch goed voelen en zal gemakkelijker melk aanmaken. Er wordt heel veel gezegd over dierenwelzijn, maar bij ons en 99,99% van onze collega’s is dat eigenlijk een van de belangrijkste dingen.” Ook de opvallende windmolen bewijst dat de Jerseyhoeve haar ecologische voetafdruk zo klein mogelijk wil houden. “Een landbouwbedrijf heeft sowieso een hoog energieverbruik. Daar kan je niet omheen. Bovendien drijven de melkmachine en de koeling voor de zuivelproducten de energiekosten op. Dat heeft ons gestimuleerd om zelf energie op te wekken. Waarschijnlijk wordt het finaal een combinatie van de windmolen en zonne-energie. Wind heb je in De Haan genoeg, dus dat is zeker geen probleem. We proberen zoveel mogelijk biologisch afbreekbare verpakkingen en materialen te gebruiken.”
Het is duidelijk dat Bruno en Steffie trots zijn op wat ze doen. “Alles komt hier samen: ons gezin, onze woonplaats, ons werk… 24 uur op 24 zijn we ermee bezig. Het stopt niet op zondag, in de vakantie en op feestdagen. Als je dan niet trots bent op wat je doet, dan denk ik dat je in de verkeerde sector zit”, vertelt Steffie. “We weten dat onze sector niet altijd het meest sexy imago heeft en dat boeren ook niet altijd de beste sprekers zijn. Boeren zijn goed in boeren, maar je ziet dat stilaan veranderen. We kennen genoeg jonge boeren die rondleidingen geven, groepen en klassen ontvangen. Wij doen dat ook, want we vinden het ook een beetje onze verantwoordelijkheid om daaraan mee te werken, op een eerlijke manier alle vragen te beantwoorden en ook eens te tonen hoe het er echt aan toe gaat.”
